1939-1940 ders yılında Mithatpaşa´da başladığım ilkokul günlerimden bugüne kadar önce kendim, sonra çocuklarım, daha sonra torunlarımla sevgili Ata´mızın bizlere emanet ettiği bu güzel bayramı en iyi bir biçimde yaşadım. Bana düşen ne varsa yaptım.
Şu anda bu satırları yazarken de eli kalem tutan bir birey olarak önünde saygı ve sevgiyle eğiliyorum.
5 yaşındaki torunum Işılay bile Atatürk´ün gördüğü her resminde tebessüm eder, parmağını resmin üzerine koyarak Atatürk´ü yad ediyor. Minicik parmaklarıyla her zaman ‘Atatüykü severim´ derdi... Konuşmayı öğrenemeden Atatürk´ü öğrenmişti.
Halisane bu yıl da sevgiye mazhar Atatürk´ü ve cumhuriyet Bayramımızı kâlû belâya kadar yaşatılacağından kimsenin şüphesi olmasın.
Sevgili okurlarım;
Sağlık nedenlerinden dolayı bizlerle birkaç aydır buluşamadık. Allaha şükür her yıl Anıt Kabir´e koşanlar çığ gibi büyüyor. Dileğim ilke ve inkılaplarına gölge düşürülmeden daha güzel, coşkulu bayramları idrak ederiz.
Geçen yıldan bu gün için çok sevgili bir dostumla bayramı İskenderun´da birlikte kutlama kararı almıştık. Ancak o çok güzel bir sebeple bayrama başka bir şehirde katılıyor. Ona daha nice başarılı yıllar ve görevler diliyorum. Ben yine evimde televizyondan Anıt Kabir´i seyrederek kutlayabileceğim.
Bizler Hatay´da O´nu canlı olarak karşılayamadık, ağırlayamadık; ama O biliyor ki bizler hep onun yolundayız.
Cumhuriyetimiz baki kalsın.
İsmet İnönü, Fevzi Çakmak, Kazım Karabekir ve daha niceleri… hepinizin üzerine nurlar yağsın.
Hoşçakalın
