Ekonomik ve sosyal fay hatlarında biriken stres siyasi depremlere yol açar. Başlığın ne demek istediğini elbette oy kullanan okuyucu anlamıştır. Özellikle son yerel seçim bunu bize bir kez daha gösterdi.
Yerel seçimler elbette iktidarı değiştirecek seçimler değil. Ama yerellerde önceki yönetimlerin yolsuzluklarından, halktan topladıkları vergileri yandaşlara aktarmalarından, yandaşlarını kayırmalarından ve en çok da yaşam kalitelerinin gün geçtikçe düşmesinden “rahatsız oldukları için değil” bıkan halk, bir de yenisini deneyelim diyerek CHP ve diğer partilere yönelmiştir. Burada elbette CHP dışında önemli oranda protesto oyları da vardır. Hiç iktidar (seçim) kaybetmeyi düşünmeyen 22 yıldır hot-zotla ülkeyi yöneten bir parti yine hiç düşünmediği yenilgiyi almıştır. Tarihten ders almayanların bir kere daha sandıkla gelenin sandıkla gittiğini görmeleri gerekir. Bu aynı zamanda halkın taleplerini ve iradesini yok saymanın da bir sonucudur.
2002 yılında iktidarda Demokratik Sol Parti, Milliyetçi Hareket Partisi, Anavatan Partisi ve bağımsız(lar)dan oluşan bir hükümet vardı. Ekonomik koşulların kötüleşmesi üzerine Başbakan Ecevit iktidarı erken seçim kararı aldı. Seçimden çıkacak sonucu hiçbir parti ve anket şirketi tahmin edememişti. Nitekim seçimlerden sonra Ecevit “erken seçim kararı almakla baltayı ayağımıza vurduk” demişti. Yine biriken ekonomik sorunlar ve işsizlik koşullarında gidilen seçimde koalisyondaki partilerin hiçbiri meclise girememişti. Kasımda yapılan seçimler de yüzde 34 oy alan AKP tek başına iktidar olmuştu. Seçmenlerin yüzde 46’sı mecliste temsil edilememişti. Geçen yazımda da belirttiğim gibi ekonomik ve sosyal fay hatlarında biriken stres siyasi depremlere yol açabiliyor.
Oyla yerel yönetime gelen CHP veya diğer partiler, bu durumu dikkate alarak halkın iradesini yansıyacak kent konseylerini sürekli iktidar organları olarak görmesi ve halkın sıkılan kemerlerini gevşetici tedbirler alması durumunda yönetimde kalma sürelerini uzatabilirler.
