İŞSİZ...

Siz hiç işsiz kaldınız mı?
Üstüne üstlük bir üniversite bitirmenize rağmen.
Onların, sabaha uyanışları, akşam edişleri, geceye yatışları bir başka olur.
Zamanın saniyesiyle, dakikasıyla da kavgalıdırlar. Kötü bir şey olduğunu ya da olacağını düşünürler. Kaygıları dağlar yükü.
İçinde ki sızıyı, yüreğindeki yangıyı bir kendisi bilir.
Bazı günler, bir işe gidecekmiş gibi uyanır, sevinçli, neşeli...
Rüyalarına girer.
Ulaşmak istediği yer sadece umuttur.
Ne var ki bir türlü yakalayamaz, bulamaz...
Orası, masallardaki Kaf dağının ardı.
Dağıtılan umudun az, umut bekleyenlerin çok olduğu KPSS...
Sana göre lodos dalgaları gibi hırçın.
Yandaşa, dosta, arkadaşa, sırdaşa meltem serinliği.
Birilerinden çalınıp, birine bağış.
Bizim kuşak pek işsiz kalmadı.
Ama, çocukları, torunlar nasiplendi.
Şimdi onların evinde duman bir başka tüter, kazan başka kaynar.
Akşam kapı başka kapanır, sabaha bir başka...
Akşam sofralarında boğazında düğümlenen lokmalar, sabah kahvaltısında keyifsiz çay.
Bakışların sessizliğinde ki sorunlar, geceler yatmaya, uyumaya dairken, kimsenin duymasını istemediği sessiz çığlığı.
İçin için ağlar kimse duymasın diye.
İşsiz...
Ama, ben bilmez miyim?