2023 ve 2024 çok zor geçti. Kayıplarımız, kentimizin enkazı, alıştığımız, sevdiğimiz ne varsa alıp götürdü bu yıllar. İçimizdeki hüzün henüz çökelmedi, henüz tortulaşmadı. Bir hatıra, bir an, bir görüntü içimizdeki hüzün denizini çalkalayıveriyor; özlediğimiz herkesin, her şeyin silüeti beliriyor gözümüzün önünde. Kederleniyoruz.
Zaman, anlaşılması ve anlatılması zor bir kavram. Yıl, ay, gün; saat, dakika, saniye; mevsimler…Hepsi bizim uydurmamız. İşimize nasıl geldiyse öyle takvimlendiriyoruz zamanı. Kendimize gereksiz değer veriyoruz. Doğanın, evrenin yasalarının üzerinde görüyoruz kendimizi. Kabul edelim: Onların umurunda değiliz. Bu kabul bizi her şeyin bir parçası kılacak, bizi her şeyin insan için olduğu küstah düşüncesinden kurtaracak. Böylece evrende barış içinde yaşamak mümkün olacak.
2025 ne yapabilir ki? Onun bizim için doldurduğu bir heybesi yok ki…Bunlar çocukça düşünceler. Masalsı inanışlar. Bizim tasarılarımız neler? Gücümüz, enerjimiz yerinde mi? Yaşama sevincimiz çağlıyor mu içimizde? Yanıt arayan sorular bunlar olmalı.
Acılarımız ancak dayanışma ruhuyla iyileşti. Bunu unutmayalım. İnsana yakın duralım. Omuz omuza verelim. Birlikte gülelim, birlikte ağlayalım. Kederimiz tek başımıza kaldırabileceğimizden çok fazla. İmeceler gerçekleştirelim. Birlikte kahvaltı edelim, yemekler yiyelim, gezelim.
2025’i elbirliğiyle yaşanacak ve gelecek yıllara payanda olacak hale getirelim. Başka bir çaremiz yok.
Yeni yılınız kutlu olsun
